De eerste uitzending van mijn man begon toen onze dochter een half jaar oud was. Midden in corona tijd, inclusief quarantaines etc. meer dan zeven maanden van elkaar vandaan. De eerste kerstmis, verjaardag, Sinterklaas etc. hebben we geïmproviseerd.

Tijdens deze uitzending is het schrijven van het boekje begonnen. Ik miste een moment om, samen met mijn dochter, even stil te staan bij het feit dat papa niet thuis is.

Wat betekent het eigenlijk als een ouder niet thuis bij het naar bed gaan? Zoekt jouw kind de kamers wel eens af? Het verdriet en gemis kan groot zijn en daardoor is het soms fijner om het niet te bespreken.

Ik heb dit boekje geschreven zodat het als middel kan dienen om met elkaar te praten over het missen. Jammer dat iemand niet thuis is, maar als je lekker gaat slapen ben je morgen weer een dagje dichterbij het samen zijn! 

In het boekje is ruimte voor eigen inbreng. Je kunt de dag bespreken met elkaar, aftellen naar het wederzien en benadrukken dat de ouder die niet thuis is óók aan jou denkt en je mist. Het is ook niet niks.